主角忘了他是受[穿书]
主角忘了他是受[穿书]最新章节：
这些持械妇人，可不是摆架式做样子的，乡中偏僻，法不责众，真打死了人，也往往去那山沟一扔，是没人管的
她说话的声音一向柔美，如清泉叮咚一般，沁人心脾，歌喉自然是绝美的，堪称仙乐级别
杨毅云知道人家只是出于礼貌而已，但就算如此，也让他心里对幽灵之都这个圣地的人心里的好感提升了一大截
他抬起头，神色古怪无比的盯着眼前这一位神秘的陆姑娘，想到了一个答案
刚才他算是把自己压箱底的绝招都使出来了，哪里还有什么“绝招”啊？
不止如此，还直接设置成，陌生电话，勿打扰模式
灰云看起来寻常，却散发出破灭一切的可怕气息，他正是被这股毁灭气息一冲，这才陷入了昏迷
而如果凡天真的花点时间去学一下的话——
李绩楫首道：“从来处来，往归处去，路过宝地，讨碗水喝！”
杨毅云眼睛放光的开着窗外的天际，心中豪情万丈
主角忘了他是受[穿书]解读：
zhè xiē chí xiè fù rén ， kě bú shì bǎi jià shì zuò yàng zi de ， xiāng zhōng piān pì ， fǎ bù zé zhòng ， zhēn dǎ sǐ le rén ， yě wǎng wǎng qù nà shān gōu yī rēng ， shì méi rén guǎn de
tā shuō huà de shēng yīn yí xiàng róu měi ， rú qīng quán dīng dōng yì bān ， qìn rén xīn pí ， gē hóu zì rán shì jué měi de ， kān chēng xiān lè jí bié
yáng yì yún zhī dào rén jiā zhǐ shì chū yú lǐ mào ér yǐ ， dàn jiù suàn rú cǐ ， yě ràng tā xīn lǐ duì yōu líng zhī dōu zhè gè shèng dì de rén xīn lǐ de hǎo gǎn tí shēng le yī dà jié
tā tái qǐ tóu ， shén sè gǔ guài wú bǐ de dīng zhuó yǎn qián zhè yī wèi shén mì de lù gū niáng ， xiǎng dào le yí gè dá àn
gāng cái tā suàn shì bǎ zì jǐ yā xiāng dǐ de jué zhāo dōu shǐ chū lái le ， nǎ lǐ hái yǒu shén me “ jué zhāo ” a ？
bù zhǐ rú cǐ ， hái zhí jiē shè zhì chéng ， mò shēng diàn huà ， wù dǎ rǎo mó shì
huī yún kàn qǐ lái xún cháng ， què sàn fà chū pò miè yī qiè de kě pà qì xī ， tā zhèng shì bèi zhè gǔ huǐ miè qì xī yī chōng ， zhè cái xiàn rù le hūn mí
ér rú guǒ fán tiān zhēn de huā diǎn shí jiān qù xué yī xià de huà ——
lǐ jì jí shǒu dào ：“ cóng lái chù lái ， wǎng guī chù qù ， lù guò bǎo dì ， tǎo wǎn shuǐ hē ！”
yáng yì yún yǎn jīng fàng guāng de kāi zhe chuāng wài de tiān jì ， xīn zhōng háo qíng wàn zhàng
